Oslobađanjem Vozuće 11. septembra 1995. godine, udruženim snagama II i III korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine, ne samo da je oslobođena velika teritorija zemljišta i spajanje ova dva korpusa, nego je to bio i jedan veliki preokret dotadašnjeg toka agresije i borbe.
Minska polja su većim dijelom očišćena, ali još uvijek važi najveća opreznost po okolnim selima, šumama i livadama.
Podsjećanja radi, agresija od strane agresorskih snaga na Vozuću, počela je 25. juna 1992. godine, kada su srpske paravojne jedinice protjerale bošnjački narod Vozuće u okolne gradove, Zavidoviće i Banoviće.
Tom prilikom ubili su 21 civila, većinom nejake i iznemogle starce i djecu.
Srpske paravojne snage bile su svjesne značaja Vozuće, te su svim vojnim elementima pokušali da je sačuvaju. Postavili su i mine oko Vozuće, te je Vozuća važila za mjesto gdje je postavljeno najviše mina tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu.
Radovan Karadžić je svojevremeno poručivao da se u Vozući ne brani Beograd i Srbija, nego Moskva i čast Rusije, piše Historija.ba.
